Τα βήματα για να δρομολογήσουμε και να διασφαλίσουμε την επίτευξη των σχεδίων μας και των στόχων μας #1

Στόχοι και σχέδια που πετυχαίνουν!

Πάνε κάποιες μέρες που τελείωσε η παγκόσμια εκδήλωση ποδοσφαίρου στη Νότια Αφρική, ως είθισται με μια νικήτρια ομάδα και άλλες 32, όπως πρόλαβε να με διορθώσει ο Γιώργος ο Βουρεξάκης, από την άλλη πλευρά. Η νίκη είναι ένα συμβάν που αν και στιγμιαίο αξίζει να το απολαύσει κανείς. Το χρειάζεται σαν επιβράβευση σε όλες τις προσπάθειες. Αποτελεί μία από τις προϋποθέσεις έμπνευσης και δημιουργίας όλων των απαραίτητων αναφορών για μελλοντικές προκλήσεις. Και η κάθε φορά που κατορθώνουμε κάτι παραπάνω από κει που ήμασταν ή απ’ αυτό που προηγουμένως είχαμε, ορίζει μια νίκη.

Από την άλλη πλευρά η μην νίκη μπορεί να μην γιορτάζεται αλλά επικυρώνει την συνέχιση στο δρόμο προς τη νίκη γιατί αποτελεί πηγή σκέψης. Επαναξιολόγηση του τι έγινε, τι θα πρέπει να βελτιωθεί για τις επόμενες φορές -εφόσον έχω αποφασίσει ότι θέλω να συνεχίσω τις προκλήσεις.

Με αυτά στο μυαλό σκέφτομαι πόσες φορές έχουμε βάλει στο μυαλό ένα συγκεκριμένο στόχο για να διαπιστώσουμε στο τέλος ότι δεν πέτυχε ή βγήκε με έκπτωση απέναντι στις τελικές προσδοκίες μας. Και φυσικά δεν αισθάνομαι ότι είμαι έξω από το χορό. Στο παρελθόν υπήρξαν σκέψεις που με ταλαιπώρησαν, γιατί πραγματικά φοβόμουνα μην κάνω λάθη η να μην αποτύχω για να διαπιστώσω στο τέλος ότι ήταν το σκεπτικό σε λάθος δρόμο.

O ανθρώπινος νους είναι τελεολογικής φύσεως. Εστιάζει εκεί που εντέλλεται. Δηλαδή την ώρα που δίνουμε εντολή σκεφτόμενοι ή λέγοντας τι θέλουμε ή δεν θέλουμε να συμβεί, το μυαλό αυτόματα, ασυναίσθητα και χωρίς να το συνειδητοποιούμε τις περισσότερες φορές αρχίζει να ανακαλεί στοιχεία για να αναπαραστήσει εσωτερικά και να προσδιορίσει, να αναγνωρίσει, να καταλάβει και να αποκτήσει νόημα αυτή η εντολή, και να χαράξει πορεία.

Αν για παράδειγμα χρησιμοποιήσουμε τη φράση «δεν θέλω τον τοίχο βαμμένο μπλε» το μυαλό μας κάνει την εξής διαδρομή. Θα πρέπει να προσδιορίσει το «μπλε τοίχο» για να οργανώσει το μήνυμα του τι πρέπει να γίνει.
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η γλώσσα που χρησιμοποιούμε για να εκφραστούμε χειρίζεται το αρνητικό σύμβολο διαφορετικά από ότι το μυαλό μας.
Ετσι το πρώτο πράγμα το οποίο λαμβάνουμε υπόψιν θέτοντας στόχους είναι ο τρόπος που βοηθάμε το μυαλό μας να το προσδιορίσει για να προχωρήσει με την εκτέλεση της εντολής. Θα ξεκινήσει λοιπόν οργανώνοντας τα δεδομένα για να προδιαγράφει το ζητούμενο.

Ας πάρουμε ένα επίκαιρο παράδειγμα.

Όταν κάποιος λέει «Θέλω να μην χρωστώ» όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοεί. Αλλά εκείνη τη στιγμή το μυαλό ξεκινά να επεξεργάζεται το μήνυμα οργανώνοντας (αναπαριστώντας εσωτερικά) τα στοιχεία γύρω από το «χρωστώ» για να καταλάβει τι πρέπει να γίνει.

Αν λοιπόν θέλουμε να μην χρωστάμε, θα διευκόλυνε να επανατοποθετήσουμε την πρόταση θετικά και αυτό σημαίνει να βοηθήσουμε το μεγάλο χορηγό το μυαλό μας να δει αυτό που θέλουμε κι εμείς, ώστε να το καταλάβει και να ξεκινήσει να μεθοδεύει αυτόματα όλες τις απαραίτητες λειτουργίες και συμπεριφορές που θα στοχεύουν προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
«Θέλω να έχω οικονομική ευχέρεια».
Τα δεδομένα με τα οποία τροφοδοτείται στη μια περίπτωση είναι «χρωστώ» ενώ στην άλλη « έχω οικονομική ευχέρεια». Τα δε ρήματα που πλαισιώνουν την πρόταση θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκφράζουν δυνατότητες ενεργειών.
Αναφερόμενοι στο μοντέλο SMART που χρησιμοποιείται σε επιχειρήσεις για τη διατύπωση των στόχων και ξεκινώντας από το πρώτο γράμμα «S», θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τη σημασία τον τρόπο που τροφοδοτούμε με συγκεκριμένα (Specific) στοιχεία το μυαλό ώστε να προσδιορίσει το στόχο που θέλουμε να πετύχουμε.

Και μπορεί κάποιος να ξεκινήσει να δοκιμάζει αυτή τη συλλογιστική ξεκινώντας να πειραματίζεται με τις εκφράσεις που ακολουθούν ως προς το ποια είναι η πρώτη σκέψη που περνά απ΄το μυαλό.

•Θέλω να χάσω κιλά
•Θέλω να είμαι αδύνατος / να αδυνατίσω
•Θέλω να μην χρωστώ.
•Θέλω να έχω οικονομική ευχέρεια.
•Θέλω να μην καπνίζω (θέλω να πάψω να καπνίζω)
•Θέλω να είμαι σε πολύ καλή φυσική κατάσταση, να αναπνέω και να αισθάνομαι ανάλαφρα.
• Θέλω να κλείσω τη συμφωνία.
• Δεν θέλω να πάει τίποτα στραβά σ’αυτή τη συμφωνία.

Και θα ήταν επίσης λογικό να αναρωτηθεί -ιδίως με την τελευταία πρόταση -μα δεν είναι ένας τρόπος να σκεφτόμαστε και να προλαβαίνουμε πιθανές δυσκολίες, πισωγυρίσματα έτσι; Και ενώ μπορούμε να φανταστούμε όλοι που εστιάζει κατά αρχάς η προσοχή μας και μόνο μ’ αυτή την ερώτηση, βεβαίως είναι αναγκαίο για λόγους πρόληψης να σκεφτούμε κι αυτό όπως θα πρέπει να συμφωνήσουμε και τι χώρο θα πρέπει να καταλάβει μες στο μυαλό μας το ενδεχόμενο πιθανών αποτυχιών, πισωγυρισμάτων, δυσκολιών, που ενδέχεται να περιορίσουν την έκβαση του στόχου προσδίδοντας την ανάλογη χροιά και χαρακτήρα στη σκέψη.

Ετσι διαβάζοντας αυτά και μέχρι το επόμενο άρθρο «Τα βήματα για να δρομολογήσουμε και να διασφαλίσουμε την επίτευξη των σχεδίων μας και των στόχων μας-Μέρος 2» , ίσως κάποιοι θα ήθελαν να σκεφτούν αν υπάρχει ένας τομέας της ζωής όπου πιστεύετε ότι προσπαθείτε να κάνετε πράγματα και δεν βγαίνουν. Τι λέτε και τι φαντάζεστε; Οπως επίσης το ίδιο μπορείτε να κάνετε σχετικά με ένα στόχο που σας βγήκε όπως θέλατε. Πως περιγράφατε αυτό που θέλατε; Τι λέγατε; Και επιβεβαιώνοντας τη διαφορά στη συνέχεια μπορείτε να επαναπροσδιορίσετε τι είναι αυτό πραγματικά σκέφτεστε κι αυτό που λέτε, πράγμα που θα σας έδινε τη δυνατότητα να προδιαγράψετε την επίτευξη του.

Σημεία ανακεφαλαίωσης:
>   Το μυαλό είναι τελεολογικής φύσεως. Στοχεύει στο να υλοποιήσει την εικόνα που έχει διαμορφώσει.
>   Το μυαλό χειρίζεται τα αρνητικά με διαφορετικό τρόπο από ότι η γλώσσα με την οποία εκφραζόμαστε.
>   Είναι πολύ σημαντική η πληροφορία με την οποία τροφοδοτούμε το μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε ή μιλάμε για το στόχο μας.
>   Προσδιορίζοντας με θετικό τρόπο το στόχο βοηθάμε το μυαλό μας να δει, να οργανώσει και να στηρίξει αποτελεσματικά τις ενέργειες που στοχεύουν προς την επίτευξη του.

Αλεξάνδρα Γ. Ευθυμιάδου
Copyright© 2010, nlpingreece®
All Rights Reserved