Μελετώντας προσεκτικά τα σχέδιά που μας έχουν πάει στραβά, οι περισσότεροι από εμάς έχουν την τάση να πιστεύουμε ότι έχουμε αποτύχει. Πριν, πολύ βιαστικά, φτάσουμε στο συμπέρασμα αυτό, ίσως να έπρεπε για μια στιγμή να αναρωτηθούμε τι θα ήταν πιο ευεργετικό, να το θεωρήσουμε ως «αποτυχία» ή να το διαχειριστούμε ως μια χρήσιμη πληροφορία – ανατροφοδότηση;
Λαμβάνοντάς το ως αποτυχία το πιθανότερο είναι ότι θα τα παρατήσουμε πολύ εύκολα με σημαντικότερο συνακόλουθο την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον εαυτό μας, στην επιδίωξη παρόμοιων στόχων και σχεδίων στο μέλλον. Η αποτυχία δεν είναι ένα αδιέξοδο όταν χρησιμοποιηθεί σαν ανατροφοδότηση που μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε διορθώσεις και να εντείνουμε τις προσπάθειές μας ώστε ξανά-δοκιμάσουμε για το θετικό αποτέλεσμα.
«Αποτυχίες» είναι σήμα ότι πρέπει να διορθωθεί η πορεία μας προς ένα επιθυμητό αποτέλεσμα ή στόχο. Η αποτυχία να επισημάνει ότι αυτό που κάνουμε υπολείπεται της επιτυχίας ή, εναλλακτικά, θα μπορούσαμε να το δούμε σαν σχόλια, στοιχεία, πληροφορίες που θα μας επιτρέψουν να επιτύχουμε την αναθεώρηση, τη βελτίωση, την ευθυγράμμιση και, στο τέλος, την επιτυχία.
Πρέπει συνέχεια να γνωρίζουμε αν είμαστε στο σωστό δρόμο για την επίτευξη αποτελεσμάτων μας. Η ανατροφοδότηση μας δίνει μια εξαιρετική πληροφόρηση, συγκεντρώνουμε περισσότερες πληροφορίες, παραμένουμε στο δρόμο μας, ξεπερνάμε απροσδόκητα εμπόδια, τα οποία είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν στο δρόμο μας προς την επιτυχία. Πρόσθετα με την ανατροφοδότηση, μπορούμε να γνωρίσουμε πόση πρόοδο έχουμε κάνει, τι πετύχαμε, τι έχουμε καταφέρει και πού βαδίζουμε.
Ας δούμε για παράδειγμα δύο μαθήτριες κλασσικού χορού, τη Μαρίζα και την Ηρώ, με χαμηλή επίδοση να αποκτήσουν αυτήν τη λεγόμενη ‘’χάρη’’. Η Μαρίζα πιο επιμελής, πάντα με το στόχο της κατά νου, ψάχνει, προσπαθώντας να βελτιωθεί, εστιάζει μόνο στα λάθη της. Ίσως σύντομα θα αρχίσει να αισθάνεται σαν να έχει αποτύχει. Τέτοια αίσθηση παράγει κακή διάθεση και πολύ σύντομα, μπορεί ίσως και να σταματήσει. Η Ηρώ, από την άλλη, έχει αναπτύξει μια διαφορετική αίσθηση. Σκέφτεται διαφορετικά. Εκείνη πείθει τον εαυτό της ότι για την επίτευξη της αίσθησης της ‘’χάρης’’ πρέπει και εξασκεί τον εαυτό της με συνέπεια προς τη βελτίωση. Εστιάζει στα σημεία βελτίωσης. Ευκολά μπορεί κανείς να δει την έντονη αντίθεση εδώ που χωρίζει μια αυτοεκπληρούμενη αποτυχία και έναν νικητή που εξαλείφει την πιθανότητα λάθους από τη σκέψη του.
Η ανάδραση προκαλεί θετική προσέγγιση του θέματος από την άλλη, η αποτυχία είναι αρνητική. Υπάρχει σαφής διαφορά και διαχωρισμός μεταξύ αυτών των δύο τρόπων, καθώς η ανάδραση μας δίνει τη δυνατότητα να μάθουμε από τα λάθη μας, να εστιάσουμε περισσότερες προσπάθειες, να αλλάξει η συμπεριφορά μας και να προσαρμόσουμε τις προτεραιότητές μας. Η αποτυχία, από την άλλη πλευρά, προκαλεί δυσμενείς συναισθήματα όπως η διάβρωση της εμπιστοσύνης, ελλιπής εικόνα του εαυτού μας, έλλειψη κινήτρων για τη βελτίωση που αναπόφευκτα οδηγεί σε χαμηλότερο επίπεδο επίτευξης και πιθανός στην μη επίτευξη του στόχου, είτε αυτού αλλά πιθανός είτε και εφάμιλλου στο μέλλον.
Αν συμφωνήσουμε ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως η αποτυχία, τελικά θα παύουμε να αποτυγχάνουμε. Αν με επιμονή δεχτούμε και μελετήσουμε τη δήθεν αποτυχία ως ανατροφοδότηση, θα μας ωφελήσει στην προσπάθεια και στον δρόμο μας για την επιτυχία. Η επιτυχία στο τέλος θα είναι πραγματικότητα και θα επιτευχθεί με σχετική ευκολία.
απόδοση από το : http://www.mymotivational-nlp.com/nlp-presuppositions/14-there-is-no-failure-only-feedback