Στην αρχαία Ελλάδα 469 – 399 πχ ο Σωκράτης εξυμνούταν για τη σοφία του. Μια μέρα ο Σωκράτης συνάντησε ένα γνωστό του ο οποίο μόλις τον είδε με ενθουσιασμό έτρεξε προς το μέρος του και του είπε: «Σωκράτη ξέρεις τι άκουσα μόλις προ ολίγου για ένα από τους μαθητές σου;»
– Μια στιγμή απάντησε ο Σωκράτης. Πριν μου πεις αυτό που έχεις να μου πεις θα ήθελα να το περάσω από ένα μικρό τεστ και να μου απαντήσεις σε τρεις ερωτήσεις;
– Τρεις ερωτήσεις; αναρωτήθηκε ο άνδρας
– Σωστά συνέχισε ο Σωκράτης; Πριν μου μιλήσεις για αυτό το μαθητή μου θα ήθελα να ελεγξω αυτό που έχεις να μου πεις. Η πρώτη ερώτηση είναι η ερώτηση της Αλήθειας. Είσαι απόλυτα σίγουρος ότι αυτό που θα μου πεις είναι αλήθεια και ισχύει;
– Όχι απάντησε ο άνδρας. Απλά το άκουσα.
– Εντάξει συνέχισε ο Σωκράτης. Επομένως δεν ξέρεις αν ισχύει πραγματικά ή όχι. Τώρα ας δούμε τη δεύτερη ερώτηση. Η ερώτηση του Καλού. Αυτό που θα μου πεις για τον μαθητή είναι καλό;
– Όχι απεναντίας είναι το αντίθετο απάντησε ο άνδρας.
– Επομένως συνέχισε ο Σωκράτης αυτό που έχεις να μου πεις για τον μαθητή είναι κακό ακόμη κι αν δεν είσαι σίγουρος ότι είναι αλήθεια;
Ο άνδρας ανασήκωσε τους ώμους του με αμηχανία και ο Σωκράτης συνέχισε.
– «Είναι ακόμη μια ερώτηση με την οποία αυτό που θα μου πεις μπορεί να περάσει το τέστ της πληροφορίας. Είναι η ερώτηση της Χρησιμότητας. Αυτό που έχεις να μου πεις για το μαθητή μου θα είναι χρήσιμο για μένα;»
– «Όχι απαραίτητα»
– «Επομένως» συμπέρανε ο Σωκράτης «αν αυτό που θέλεις να μου πεις δεν είσαι βέβαιος ότι ισχύει, δεν είναι καλό, ούτε και χρήσιμο για ποιο λόγο να μου το πεις τελικά;»