NLP και ζητήματα… “Ζωής και Θανάτου”

Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χρειαστείς πραγματικά το NLP. Βεβαίως και το χρησιμοποιείς καθημερινά σε πολλά, μικρά πράγματα, περισσότερο ή λιγότερο σημαντικά, ίσως με τους συνεργάτες στη δουλειά, με την οικογένεια στο σπίτι ή με εκείνη την κολλητή φίλη που σου τηλεφωνεί γιατί “δεν είναι πολύ καλά σήμερα”.

Υπάρχουν, όμως, και κάποιες στιγμές που παρουσιάζονται μπροστά σου στις οποίες η ορθή επικοινωνία με τους γύρω ή η χρήση της ορθής τεχνικής NLP σε κάποιον δικό σου – ή και στον εαυτό σου – μπορεί να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Και, ναι, με το “ορθή” σαφώς εννοείται η καλύτερη δυνατή που εξυπηρετεί τον στόχο που τίθεται εκείνη τη στιγμή. Και σαφώς ούτε υπάρχει μόνο μία, ούτε μπορεί κάποιος να την παπαγαλίσει ούτε και δίνεται σε κάποιο λυσσάρι με έτοιμες απαντήσεις – τους φοβάσαι κι εσύ άραγε εκείνους που έχουν όλες τις απαντήσεις έτοιμες στο τσεπάκι τους πριν καν σε δουν, σου μιλήσουν και σ’ ακούσουν;

Μια τέτοια στιγμή μπορεί να είναι όταν κάποιος πρέπει να κάνει άμεσα μαγνητική ή αξονική τομογραφία και φοβάται να μπει στο κλειστό κουτί. Να πρέπει να κάνεις μια σοβαρή ιατρική εξέταση και για κάποιον “ανεξήγητο” λόγο συνεχώς να την αναβάλλεις. ‘Η εκείνη η στιγμή που πρέπει να συνεχίσεις κάποια θεραπεία με παρενέργειες και θα ήταν καλό για σένα να καταλάβεις ποιες από αυτές είναι από τα φάρμακα της θεραπείας της ίδιας και ποιες τις γεννά το μυαλό σου, ώστε να σταματήσεις όσες περισσότερες μπορείς (αλήθεια, ήξερες ότι ενδέχεται κάποιοι από τους εμετούς κατά τη διάρκεια χημειοθεραπειών να τις γεννά το μυαλό σου κι όχι η θεραπεία η ίδια; Και τι θα έδινε κάποιος για να μειώσει εκείνες τις παρενέργειες στις ελάχιστες δυνατές;).

Τα θέματα που αφορούν στην υγεία είναι θέματα που συνηθίζουμε να αποκαλούμε θέματα “ζωής και θανάτου”. Και μερικές φορές είναι όντως έτσι με την κυριολεκτική έννοια της φράσης – τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Και δεν χρειάζεται να είσαι υπάλληλος στον τομέα της υγείας ή ασθενής και συγγενής ασθενούς για να σου συμβούν. Καμιά φορά έρχονται μπροστά σου ξαφνικά εκεί που δεν το περιμένεις και είναι στη διακριτική σου ευχαίρια το πώς θα τις διαχειριστείς κι η συμμετοχή σου μπορεί να είναι καθοριστική.

Όπως τις προάλλες που, επιστρέφοντας στο σπίτι με το αυτοκίνητο νωρίς το απόγευμα, σε κεντρικό δρόμο της περιοχής, είδαμε έναν κύριο μεγάλης ηλικίας πεσμένο πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και με αίμα στο κεφάλι και στο χέρι. Σταματήσαμε επιτόπου στην άκρη και καλέσαμε το 166. Δεδομένου ότι κανείς από τους παρευρισκόμενους που μαζευτήκαμε δεν είχε σχέση με τον ιατρικό κλάδο ούτε και ξέραμε πρώτες βοήθειες, το μόνο που γνωρίζαμε ότι χρειάζεται να γίνει είναι ότι ο κύριος έπρεπε να μείνει ακίνητος, για να μην γίνει κάποια ζημιά σε περίπτωση που έχει σπάσει κάτι, όσο γίνεται πιο ήρεμος, ώστε να μην έχει αυξομειώσεις στην πίεση, και να συνεχίσει να έχει επαφή με το περιβάλλον, για την περίπτωση που έχει συμβεί κάποια εσωτερική αιμοραγία ή κάτι σχετικό. Και να κάνει υπομονή. Τι λες, όμως, σε έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζεις ώστε να τον κρατήσεις ακίνητο και ήρεμο στην άκρη του δρόμου κι ενώ είναι μεθυσμένος, όπως αποδείχτηκε; Ποια είναι η σωστή για εκείνον στάση του σώματός σου, οι σωστές λέξεις, ο σωστός τόνος φωνής και το σωστό βλέμμα που θα τον βοηθήσουν να παραμείνει ήρεμος κι ακίνητος; Και, πρόσεχε, οφείλεις να θυμάσαι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, αν θέλεις όντως να βοηθήσεις, πρέπει να ψάχνεις τους τρόπους που θα βοηθήσουν και θα είναι χρήσιμοι σ’ εκείνον κι όχι σ’ εσένα. Μέσα στην αγωνία μας χρησιμοποιούμε συχνά λόγια, ένταση φωνής και στάση σώματος που εξυπηρετεί εμάς, από την ανάγκη μας να διαχειριστούμε αυτό που νιώθουμε μέσα μας, χωρίς να καταλαβαίνουμε εκείνη τη στιγμή ότι με αυτόν τον τρόπο κάνουμε ζημιά στον άλλον που έχει την ουσιαστική ανάγκη, αντί για καλό. Μείναμε παρέα με τον κύριο Πέτρο μία ώρα και πέντε λεπτά. Τόσο χρειάστηκε το ασθενοφόρο για να έρθει. Μία ώρα και πέντε λεπτά μιλούσαμε και “κάναμε παρέα”, όπως του έλεγα, εκεί, στην άκρη του δρόμου. Μου έστελνε φιλιά και μου έλεγε “εσένα κορίτσι σ’ αγαπάω”, ανάμεσα σε γέλια, κλάμματα και εξάρσεις θυμού τα οποία έπρεπε κάπως να διαχειριστώ ώστε να επανέρχεται όσο πιο άμεσα στην πρότερη στάση σώματος και άνευ συναισθηματικής φόρτισης στο μέτρο του δυνατού.

Το NLP το χρησιμοποιείς κάθε μέρα, ακόμα κι αν δεν το ξέρεις. Υπάρχουν όμως κάποιες στιγμές στη ζωή σου που η ορθή χρήση των τεχνικών μπορεί να κάνουν μια τόσο μικρή, αλλά και τόσο μεγάλη διαφορά που δεν είχες φανταστεί ποτέ σου. Εξάλλου και στο modelling, που είναι και η βάση του συστήματος NLP, ψάχνεις να βρεις τη λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά. Και καμιά φορά αυτή μπορεί να είναι μεταξύ ζωής και θανάτου.

Αντιγόνη Κρέτση
NLP Master Practitioner