210 62 33 450
Ο Jim Collins στο βιβλίο του “Good to great” αναφέρεται στη διήγηση ενός υψηλόβαθμου αξιωματικού, που πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ως αιχμάλωτος πολέμου στο Βιετνάμ και συγκεκριμένα από το 1965 έως το 1973, χωρίς να του αναγνωρίζεται κανένα από τα δικαιώματα αιχμαλώτων πολέμου και κυρίως χωρίς ο ίδιος να γνωρίζει πότε θα ελευθερωθεί.
Στην ερώτηση του πώς τα κατάφερε απάντησε: «ποτέ δεν έχασα την πίστη μου ότι θα τελείωνε η περιπέτεια μου με την πολύ σημαντική διαφορά του να μη συγχέεται η πίστη ότι θα τα καταφέρεις στο τέλος – κάτι που δεν έχεις την πολυτέλεια να ξεχνάς- με την πειθαρχία να αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα, που βιώνεις. 1
Κάποιες φορές προσδοκούμε
με όλη την καλή πρόθεση να ασκήσουμε δραματικές αλλαγές στο έξω πεδίο χωρίς καν να έχουμε επίγνωση του εσωτερικού περιβάλλοντος μας. Χωρίς κανένα διάλογο με τον εσωτερικό μας σκηνοθέτη και το εσωτερικό μας cast.
Μοιάζει σα να θέλει κάποιος να χτενίσει τα ατίθασα μαλλιά του κι αντί να βάλει τη χτένα στο κεφάλι του, να προσπαθεί να το πετύχει χτενίζοντας τον καθρέφτη.
Το μυαλό μας είναι παντοδύναμο
Έχει πολλούς μηχανισμούς για ευκαιρίες και πολλούς, που γίνονται παγίδες.
Όσο τετραπέρατο κι αν είναι δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει μια φανταστική κατάσταση από μια πραγματική. Κι αυτό όχι γιατί έχει επιλεκτική ευφυΐα, αλλά καθώς τόσο στο μη ρεαλιστικό όσο και στο ρεαλιστικό, το νευρικό μας σύστημα ενεργοποιείται με τον ίδιο τρόπο στο 100% του.
Ο εγκέφαλος είναι meaning making όργανο
Χρειάζεται δηλαδή να αντιληφθεί το λόγο, τη διαδικασία, το πλαίσιο πριν εκπονήσει μια διαδρομή για να την ακολουθήσει. Λογική ή παράλογη, αν κάποιος δε σπεύσει να την κρίνει γρήγορα, η διαδρομή που ακολουθεί το μυαλό μας είναι τέλεια. Είναι ολοκληρωμένη και θυμίζει μια πολυσύνθετη μουσική συγχορδία.
Εμπεριέχει δομικά υλικά
Οπτικά, ακουστικά, κιναισθητικά τα ερεθίσματα, άλλωστε έτσι χτίζονται κι έτσι αποθηκεύονται οι εμπειρίες μας, περιέχει σε διάφορες εκδοχές τους μηχανισμούς της γενίκευσης, της διαλογής και της διαστρεύλωσης. Έχει γενναία δόση από πεποιθήσεις και πιστεύω, επιλεκτικά κάποια ταλέντα ή τα αντίθετά τους και μια μεγάλη δόση από αποτυπωμένες συμπεριφορές.
Δεν είναι πολύ μακριά από ένα μεγαλοπρεπές ταινιάκι μικρού μήκους
Και μάλιστα με παχυλό budget σε παραγωγή, εφέ, σκηνοθεσία, φωτογραφία, σκηνικά και κοστούμια. Για το σενάριο ούτε λόγος. Το να μην καταφέρνουμε να κάνουμε κάτι καλά ή απολύτως αντιδιαμετρικά το να καταφέρνουμε να κάνουμε κάτι πολύ καλά, είναι κι αυτό ένα ταινιάκι στη μεγάλη ταινιοθήκη του Νου μας.
Και κάθε φορά που παίζεται στο μυαλό μας, σε αίθουσες σπουδαίες για ελίτ προβολές μόνο για μας αποκλειστικά, είτε αφορά μια επιθυμητή συνθήκη είτε μια ανεπιθύμητη το ταινιάκι είναι πάντα υπερπαγωγή.
Η συμπεριφορές μας είναι μια προβολή αυτής της ταινίας
Μια αποτύπωση έξω από το σελιλόϊντ, έξω από το εσωτερικό μας περιβάλλον. Εκεί όπου επιδρούν κι άλλες ταινίες, με άλλους πρωταγωνιστές, άλλες παραγωγές. Όταν ονειρεύομαι, φαντάζομαι, οραματίζομαι, σκέφτομαι πως κάνω κάτι, ακολουθώντας όλη τη διαδρομή της μικρού μήκους ταινίας που αντιστοιχεί στην εν λόγω εμπειρία, ομοίως και όταν πραγματικά βιώνω εν την εν λόγω εμπειρία η έκταση διέγερσης στον εγκεφαλικό μου φλοιό είναι η ίδια.
Στις νευροεπιστήμες είναι επιβεβαιωμένο αυτό πια, αναφορικά με τη σχέση της πρακτικής εξάσκησης και της εγκεφαλικής ανάπτυξης. Μάλιστα η νοητική αναπαραγωγή μιας εμπειρίας έχει κι ένα έξτρα μπόνους. Μπορεί να συμβαίνει σε απόλυτη τελειότητα, χωρίς λάθη, χωρίς απώλειες και κυρίως χωρίς αποτυχία.
Στη φαντασία μου μπορώ να κάνω ότι θέλω και να το κάνω και τέλεια.
Τι γίνεται με τις πεποιθήσεις;
Αν όμως κι εκεί βάζω εμπόδια, ή θεωρώ πως λειτουργούν περιοριστικά κάποιες παράμετροι, εντυπώσεις ή πεποιθήσεις μου, τότε αξίζει να δω για ποιους λόγους και με ποιο κέρδος το μυαλό μου ακολουθεί αυτή τη διαδρομή, τι θέλει να μοιραστεί; Ποια είναι η πληροφορία πίσω από μια περιοριστική δομή σκέψης για ένα φανταστικό σενάριο;
Τα φανταστικά προβλήματα, λύνονται με φανταστικές λύσεις, που έχουν ρεαλιστικά οφέλη πάραυτα.
Στο NLP μελετάμε με σεβασμό τις νοητικές διαδρομές των ανθρώπων
Καθώς και οι συμπεριφορές τους αφού έχει αποδειχτεί και επιστημονικά πως είναι εκεί διότι εξυπηρετούν έναν συγγενή σκοπό και μια συναφή προς τη συμπεριφορά πρόθεση.
Δεν χτενίζουμε τον καθρέφτη, ούτε αναθεματίζουμε την τούφα που δε στρώνει…
Κάθε νοητική ταινία μικρού μήκους καθώς και κάθε συμπεριφορά που την εκφράζει έχει την τελειότητα της ολότητάς της. Διαθέτει την μεγαλοσύνη ενός προγράμματος.
Κάποιες φορές χρειάζεται ανα-προγραμματισμός
Με σκοπό, από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο εφόσον αντιληφθεί νοητικά και εφόσον αισθανθεί συναισθηματικά τι εξυπηρετεί όλο αυτό και φυσικά με την απαράβατη προϋπόθεση πως γίνεται έλεγχος με πολύ σεβασμό στην οικολογία του άτομο. Στο πώς και πόσο αλλάζει το περιβάλλον του και με ποιον τρόπο αυτές οι αλλαγές το επηρεάζουν δευτερογενώς, αλλά σημαντικά..
Οι παροιμίες είναι σοφές.
Αν βρεις, πάρ’ το αλλιώς.
Το γνωμικό το παραδεχόμαστε στην οδήγηση, γιατί όχι και στην συμπεριφορά.
Kι όμως είναι τόσο απλό…
Μαριάννα Αντωνακάκη
Founder of NowLetsPlay | NLP Trainer