ο (γ)λύκος

“Εσύ, εσύ εκεί με τα γυαλιά”, είπε ο σκηνοθέτης και κοίταξε προς το μέρος του λύκου, καθαρίζοντας ταυτόχρονα το λαιμό του. “Εσύ θα κάνεις τον κακό. 
Έλα ανέβα στη σκηνή και βγάλε αυτά τα γυαλιά του σπασίκλα.”

Ο λύκος πήρε μια βαθιά ανάσα, ίσιωσε το βλέμμα του προσπαθώντας να καταλάβει ποια φιγούρα έβγαζε αυτή την πνιγηρή και βραχνή φωνή, όμως ο σκηνοθέτης είχε ήδη κρυφτεί πίσω από ένα σύννεφο καπνού, που πύκνωνε όσο ρουφούσε με μανία τον καπνό από το τσιγάρο του.

Ο λύκος, ανασηκώθηκε. Ίσιωσε το σκελετό από τα μυωπικά του γυαλιά και κίνησε για τη σκηνή, ακολουθώντας όλα τα μικρά φωτάκια σε κάθε σκαλί του αμφιθεάτρου. Του φάνηκαν ίσα με 100. Σαν τις οντισιόν. Ίσα με χίλιες κι αυτές. Είχε κουραστεί, ήθελε οπωσδήποτε να δουλέψει, ωστόσο το έβρισκε ενοχλητικό να του δίνουν πάντα το ρόλο του κακού, όποιος κι αν ήταν ο ρόλος για τον οποίο γινόταν η ακρόαση.

«Πάλι τα ίδια…», σκέφτηκε καθώς περπατούσε στο σκοτάδι προς τη σκηνή. Όσο κατέβαινε και τα φώτα τον τύφλωναν λίγο, ένιωθε τους ώμους του βαρείς και καθώς πλησίαζε θυμήθηκε τα λόγια της μάματζερ, μάνα και μάνατζερ μαζί: «μέσα η κοιλιά, παιδί μου, έξω το στήθος, να δείχνεις ότι έχεις αυτοπεποίθηση» η ίδια η ιστορία από το σχολείο.

Την ώρα που έφτανε στο ύψος του σκηνοθέτη, τον είδε με την άκρη του ματιού του να ψελλίζει κάτι στον παραγωγό, κοντοστάθηκε, ήθελε να μιλήσει: «Για ποιο λόγο με βάζετε να κάνω τον κακό σε αυτή την παράσταση, ήρθα για το ρόλο του αφηγητή, αφού γιαυτό κάνετε ακροάσεις σήμερα..» είπε χωρίς να πείσει καν τον εαυτό του. Πφφφφ «Με κρίνετε βάσει εμφάνισης, είμαι πολύ γλυκός εγώ και ως ηθοποιός έχω τη δυνατότητα να κάνω κι άλλους ρόλους, ξέρετε, μπορείτε να με δοκιμάσετε.» Με τούτα και με κείνα, όμως, είχε ανέβει ήδη στη σκηνή.

Ο σκηνοθέτης δεν είχε γυρίσει καν προς το μέρος του, από το λιγοστό φως που είχε το γραφείο που πρόχειρα είχαν στήσει στην πλατεία του θεάτρου, φαινόταν απλά το ζαρωμένο χέρι του να χαιδεύει το ρολόι του…

Ας είναι είπε ο λύκος… θα κάνω τον κακό. Η ιστορία της ζωής μου.
Πίσω του στεκόταν μια γουρουνίτσα, «θα σου κρατάω λόγια» του είπε τρυφερά, «πάμε τη σκηνή που μπαίνεις με μανία στο αχυρένιο σπίτι από το 1ο γουρουνάκι, σελίδα 32, εκεί που μόλις κατέρρευσαν τα άχυρα. Εγώ θα κάνω το ρόλο από το γουρουνάκι, αλλά μέχρι τότε πρέπει να χάσω 12 κιλά, για μια ταινία που θα παίξω. Η διαιτολόγος μου λέει πως είναι πανεύκολο, όμως εγώ όταν… ‘πρέπει’ να κάνω κάτι δυσκολεύομαι.»

Σταματήστε τα πίτσι πίτσι εκεί πάνω, είπε ο σκηνοθέτης. Θα ανεβάσουμε μια νορμάλ παιδική παράσταση. Δε θέλω νεωτερισμούς κι αηδίες.
Ο λύκος όταν το άκουσε ασυναίσθητα έπιασε το πάνω μέρος του φούτερ του, από μέσα φορούσε μια μπλούζα με την κατάλληλη για την περίσταση στάμπα, το είχε βρει στο google: Ένα κοριτσάκι καθόταν στα πόδια της μαμάς της και τη ρωτούσε τι είναι νορμάλ. Εκείνη της απάντησε, μια ρύθμιση στο πλυντήριο αγάπη μου… Το είχε βρει πολύ αστείο…

Τέλοσπάντων ας αρχίσουμε. Το ίδιο πάτερν. Το ίδιο μοτίβο. Ή θα κάνω τον κακό και θα είμαι έντιμος με την παραγωγή ή θα κάνω του κεφαλιού μου και θα είμαι έντιμος με τον εαυτό μου. Πάντα τα ίδια. Πάντα; Μα δεν υπήρχε ούτε μία φορά που να μην του είχε συμβεί αυτό;

Κι όμως… ήταν μια φορά που είχε το περιθώριο να συστηθεί κατά βούληση. Να μην τον περάσουν για κακό και αιμοβόρο από την αρχή, βάσει ταυτότητας.
Η Μπλανς ήταν η μόνη που του είχε δώσει όλο το χώρο να της δείξει πόσο τρυφερός είναι. Ήταν πριν από 4 τουλάχιστον χρόνια, στις εξετάσεις για την πιστοποίηση τελειώνοντας τη δραματική σχολή, σε μια οντισιόν που μετά θα ανέβαινε ως κανονική παράσταση. Η Μπλανς ήταν πριν από κείνον. Του είχε κάνει εντύπωση πόσο ήρεμη ήταν, γαλήνια μέσα από τις φουντωτές μπούκλες της προβιάς της. Ήταν αρκετά σπιρτόζα αν και παράλληλα δεν είχε την τάση να κινηθεί στο χώρο. Δούλευε πολλά χρόνια για το χαρτζιλίκι της για μια διαφημιστική εταιρία κάνοντας διαφημίσεις για μάλλινα προϊόντα. «Ειδικότητα μου, το μαλλί» καταλαβαίνεις, είπε στο λύκο κι ελαφρώς κοκκίνισε. «Όμως θέλω να κάνω θέατρο, μπορώ να είμαι πολύ καλή και σε άλλους ρόλους»…

Με αυτή και μόνο την ατάκα, τον είχε κερδίσει. Λες κι έριξε μια άγκυρα στην καρδιά του και έμεινε εκεί για πάντα.
Τελικά, το ρόλο πέρασαν τις εξετάσεις αλλά το ρόλο δεν τον πήρε η Μπλανς, ούτε ο λύκος, λες και ήταν για να βρεθούν και να γίνουν φίλοι.
Σε αυτό πάτησε κι εκείνος όταν της συστήθηκε: «Νομίζω πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο» της είπε κραδαίνοντας τον αγκώνα του για να τον πιάσει η Mπλανς αγκαζέ.
«…ίσως και να γίνονται για κάποιο λόγο, ίσως και για πολλούς, ή απλά αυτός ο κάποιος λόγος να λέγεται επιλογή» απάντησε εκείνη με μια ηρεμία στη φωνή της κοιτώντας σταθερά στο ίδιο σημείο με τα χέρια της ακούνητα, χαλαρά αφημένα στο τσαντάκι που είχε ακουμπισμένο στα πόδια της.

Ο λύκος παραξενεύτηκε. Η Μπλανς ήταν αρκετά φιλική αλλά κάτι δεν καταλάβαινε με τη συμπεριφορά της. «Θες να πιούμε μια ωραία ζεστή σοκολάτα; ξέρω ένα καφέ εδώ πιο κάτω…» της είπε περνώντας στην αντεπίθεση, αυτό το κορίτσι είχε κάτι ενδιαφέρον σκέφτηκε.

«Δεν είσαι πολύ σίγουρος» είπε η Μπλανς χαμογελώντας, «’βλέπω’ μια αμφιβολία στη φωνή σου» κι έσκασε σε ένα πονηρό, πνιχτό γελάκι, που πολύ χαριτωμένα έκρυψε με το χέρι της. «Αφορά την πρόσκληση, αυτή η αμφιβολία, το καφέ ή τη σοκολάτα;»

Ο λύκος εξεπλάγη… Τι στο καλό; Διάβασε τη σκέψη του; Όντως ο λύκος είχε μια αγωνία, σκεπτόμενος αν το καφέ αυτό που σύχναζαν ηθοποιοί και σκηνοθέτες και τύποι του συναφιού γενικά είχε ολοκληρώσει την ανακαίνιση και λειτουργούσε κανονικά. «Ναι, ναι» της είπε, «κάτι σκεπτόμουν, έλα πάμε»

Η Μπλανς σηκώθηκε και κινήθηκε με μικρά αλλά σταθερά βήματα προς το μέρος του… Έκανε μια σειρά από διερευνητικές κινήσεις, ντελικάτες όσο κι ακατανόητες στην αρχή, έπειτα όμως όλα μπήκαν στη θέση τους.

«Ξέρεις…» είπε έχοντας περάσει το χέρι της μέσα από το μπράτσο του, «έχω χάσει πάνω από 60% της φυσικής όρασης μου. Κάποτε χρειάστηκε να διαλέξω αν θα βλέπω μέσα από τους ήχους, τον αέρα, τα μικρά νοήματα που υποννοούνται και θα γίνω ηθοποιός ή θα έχω ένα 40% να μου θυμίζει πως δεν τα καταφέρνω όπως όλοι. Έτσι αποφάσισα να τα καταφέρω με τον δικό μου τρόπο. 
Ξέρεις όλα τα πρόβατα έχουν πολλή υπομονή… Απλά υπομονή χωρίς να ξέρεις πως να την αξιοποιήσεις είναι σα να θες να κεράσεις ένα κορίτσι σοκολάτα, χωρίς να ξέρεις αν είναι αλλεργική στο κακάο.»

«…εσύ όμως δεν είσαι» ρώτησε χαριτολογώντας ο λύκος κι έσκασαν οι δυο τους στα γέλια καθώς έβγαιναν στη κεντρική λεωφόρο.

Η ανάμνηση από κείνο το απόγευμα είχε ταξιδέψει το λύκο στο παρελθόν, σε μια στιγμή που του φάνηκε να ξαναζεί σε όλο το χρονικό της μεγαλείο αλλά τεχνικά είχε κρατήσει μόλις μερικά δευτερόλεπτα.

«Τι θα γίνει; να σου κρατήσω λόγια» είπε η γουρουνίτσα; «δεν έχω όλο το πρωί για σένα φίλε μου, κάνω διατροφή, σε ακριβώς 25 λεπτά πρέπει να φάω δυο μήλα και 8 ανάλατα αμύγδαλα. Θα παίξω σε μια ταινία και ο στόχος μου είναι πιάσω 22% λίπος…μπλα μπλα, μπλα…»

Ο λύκος ξαναχάθηκε στις σκέψεις του…
Οκ.
Όλες αυτές οι σκέψεις κάτι θέλουν να του πουν…

Ξαφνικά το βλέμμα του καρφώθηκε σε μια αφίσα από κείνες που ήταν άναρχα βαλμένες η μία πάνω στην άλλη. Διάφορα τσιτάτα, ισορροπούσαν ανάμεσα σε ξεκολλημένα χαρτιά.
«if the goal doesn’t work, change the plan not the goal…»

Αυτό είναι! Σκέφτηκε. Αν θέλουν να κάνω ντε και καλά τον κακό θα τον κάνω… αλλά με τον τρόπο μου!

Η γουρουνίτσα είχε πάρει θέση, κοιτούσε το ρολόι της γνέφοντας στο λύκο να κάνει γρήγορα. «Εσύ κράτα κανονικά το κείμενο. Εγώ θα αυτοσχεδιάσω. Εσύ θα λες κανονικά ότι βλέπεις στο χαρτί. Άστο πάνω μου εντάξει;» Η γουρουνίτσα έκανε μια αδιάφορη γκριμάτσα και κοίταξε το ρολόι της… Κορδώθηκε και γύρισε προς το σκηνοθέτη: « είμαστε έτοιμοι…» «Εσύ σταθερά το κείμενο, ξαναθύμισε ο λύκος»… ωωωω έλα σερ Λόρενς Ολίβιε, ξεκίνα κάποτε, του είπε μέσα από τα δόντια της.

Τοκ τοκ, έκανε ο Λύκος

• Είμαι ο γλύκος και θέλω να βγεις έξω για λίγο…
  Η γουρουνίτσα γούρλωσε τα μάτια της κι έγνεψε στο λύκο, τι κάνω;Εκείνος κατευναστικά της θύμισε να μείνει πιστή στο κείμενο. Είχε μια ευκαιρία να αναπλαισιώσει κάθε εγκαστεστημένη πεποίθηση για τους λύκους, το καλό, το κακό, τα παραμύθια και την αντίληψη της πραγματικότητας.
• Ποιος είναι;ρώτησε η γουρουνίτσα μέσα σε μια υπερβολή στην άρθρωσή της.
• Φύγε, φύγε κακέ λύκε, διάβασε και γρήγορα σήκωσε το βλέμμα της να πάρει από το λύκο την επιβεβαίωση πως τα κάνει όλα σωστά, όπως συμφώνησαν.
• Γουρουνάκι, είσαι σπίτι σου, μιλάς σε κάποιον που δεν ξέρεις προσωπικά, με διώχνεις από το δάσος στο οποίο ζούμε όλοι και ίσως να μην έχεις ακούσει καλά αυτό που σου είπα…
• Φύγε, φύγε κακέ λύκε, επανέλαβε το γουρουνάκι.
• Ξέρεις, γουρουνάκι, περνώντας από τη γειτονιά σου με τη φίλη μου την κοκκινοσκουφίτσα, σταθήκαμε για ένα τσάι, να εδώ απέναντι, κάτω από τη μουριά. Ξέρεις το δέντρο που κάποτε είχε παρέα μια άλλη μουριά που ο μεσαίος σου αδερφός έκοψε για να κάνει το δικό του σπίτι. Καθώς απολαμβάναμε τα μάφιν μπανάνας που μας είχε ψήσει η γιαγιά της για το δρόμο η φίλη μου η κοκκινοσκουφίτσα παρατήρησε κάποια πράγματα σχετικά με το σπίτι σου. Ίσως έχεις ακούσει πως σπουδάζει αρχιτέκτων.
• Αν συνεχίσεις να με τρομάζεις, θα φωνάξω βοήθεια και θα έρθει ο αδερφός μου, ψέλλισε με φοβισμένη φωνή η γουρουνίτσα.
• Γουρουνάκι, καταλαβαίνω πως ίσως περίμενες κάτι διαφορετικό και πως ίσως κάποιες φορές τα καινούργια πράγματα να είναι εξίσου πολύ τρομακτικά. Ίσως πιο τρομακτικά από αυτά που ήδη ξέρουμε και ως γνωστά μας φοβίζουν και ίσως πάλι καθώς ακούς τη φωνή μου και σκέφτεσαι τον αδερφό σου και να σε ενδιέφερε να μάθεις πως αν ήθελα να γκρεμίσω το σπίτι σου θα το είχα κάνει. Ή θα το είχα αφήσει να το κάνει ο τεράστιος ανεμιστήρας που έχει η γιαγιά της κοκκινοσκουφίτσας για τον καύσωνα. Και γι’ αυτό θέλω να βγεις για λίγο έξω. Διότι ίσως έχω καταλάβει σωστά για σένα σε σχέση με τα αδέρφια σου. Αφιέρωσες λίγο συγκριτικά χρόνο να χτίσεις το σπίτι του και περισσότερο χρόνο να απολαύσεις λεμονάδα και παγωτά στον κήπο. Γιαυτό και σκεφτήκαμε, πως θα σου άρεσε ίσως η ιδέα να απολαύσεις μάφιν μπανάνα μαζί μας.

Ο λύκος, είχε καταφέρει να προκαλέσει σιγή ιχθύος στην οντισιόν…
Με την άκρη του ματιού του έκλεψε ένα βλέμμα στην πλατεία, ο σκηνοθέτης και οι παρατρεχάμενοί του είχαν ακινητοποιηθεί. Μήτε ο καπνός σάλευε από το τασάκι.
Ωραία σκέφτηκε, εμπρός για το φινάλε.
Αυτοσχεδίασε, είπε στη γουρουνίτσα, σπάσε το πάτερν για το παραμύθι όπως έκανες και με τα κιλά σου, έλα, οι νέες σκέψεις κάνουν καύσεις…
Μπίνγκο! Καύσεις… Η λέξη που ξεκλείδωσε τη γουρουνίτσα.

• …Κι αν με φας κακέ λύκε, ρώτησε
• Ε, να με συμπαθάς αλλά δεν τρώω κρέας, άλλωστε προτιμώ τα μάφιν μπανάνας, αγαπώ τα γλυκά και… γουρουνάκι και άλλαξε το κακός σε παρακαλώ, σου είπα είμαι ο γλύκος, ο πιο γλυκός λύκος του κόσμου.
• Είναι ωραία τα μάφιν μπανάνας;ρώτησε πάλι διστακτικά το γουρουνάκι.
• Είναι καταπληκτικά.Αν έχεις παγωτό μπορούμε να οργανώσουμε ένα τέλειο πικ νικ, από κείνα που μόνο εσύ μπορείς να εκτιμήσεις. Έχεις να κερδίσεις μια ωραία συζήτηση που σε αφορά γουρουνάκι αν βγεις.
• Εκτός από τα μάφιν μπανάνα;επανέλαβε η γουρουνίτσα με σκέρτσο και ύφος ντίβας τώρα που είχε μπει στο πετσί του ρόλου…
• Εκτός φυσικάεπανέλαβε ο λύκος. Ξέρεις, η κοπέλα μου η Μπλανς, έχει μπαμπά μετεωρολόγο.
• Ναι. Μετεωρολόγο,συνέχισε η γουρουνίτσα.
• Λοιπόν, σύμφωνα με την επιστήμη αυτή, οι μετεωρολόγοι μπορούν να εκτιμήσουν τι καιρό θα κάνει, τις επόμενες μέρες.Αναμένεται κύμα κακοκαιρίας. Δυνατοί άνεμοι, που ίσως πολύ γρήγορα απογυμνώσουν το δικό σου σπίτι, βροχές, που ίσως τα ξύλα στο σπίτι του αδερφού σου να σαπίσουν και να πέσουν και πλημμύρες αφού θα κατέβουν ορμητικά νερά από το βουνό μιας και οι άνθρωποι έκαψαν τα δέντρα και έτσι θα πλημμυρίσει το σπίτι του αδερφού σου, που έχει μόνο τούβλα κι όχι κολώνες από μπετόν. Είναι πολύ σημαντικό για σένα να γνωρίζεις όλες αυτές τις πληροφορίες για να τους βοηθήσεις, εγκαίρως και να μην κινδυνέψει κανένας σας.
• Κι αν μου λες ψέματα;είπε σκεπτικά η γουρουνίτσα.
• Κάθομαι τόσην ώρα μπροστα από το παράθυρό σου, θα μπορούσες αν ήθελες να δεις κάποια πράγματα και να εμπιστευθείς τον εαυτό σου.

Η γουρουτίτσα έκανε πως κινείται και είπε, μμμ όντως είσαι γλυκούλης.
Να κι η κοκκινοσκουφίτσα.
Πίνει τσάι.
Τα μάφιν δε βλέπω όμως.
Και για να έχουμε καλό ρώτημα, εσύ γιατί να με βοηθήσεις με όλο αυτό;

• Τα μάφιν είναι στο καλαθάκι.Βγες και θα στα εξηγήσω όλα.

Ο λύκος περίμενε.

Η γουρουνίτσα περίμενε κοιτώντας τον στα μάτια, μη γνωρίζοντας πως να αυτοσχεδιάσει από κει και πέρα και σαφώς είχε ξεχάσει τα αμύγδαλα και τα μήλα του διαιτολόγου. Οι σκέψεις κάνουν καύσεις, οι σκέψεις κάνουν καύσεις… κι αυτής το μυαλό καιγόταν κανονικά. Ανασκουμπώθηκε. Αυτός ο γυαλάκιας λύκος ήταν πολύ καλός.

Γύρισε προς την πλατεία.

Ο σκηνοθέτης κι η κομπανία του περίμεναν κι αυτοί.

• Ο λύκος έκανε ένα βήμα μπροστά.«Φέρνεις το παγωτό υποθέτω ε;»
• Ναι, είπε η γουρουνίτσα και ξεροκατάπιε…Καταραμένη δίαιτα σκέφτηκε. Οι σκέψεις κάνουν καύσεις. Βγαίνω!!!
• «Λοιπόν, άκου…»είπε ο λύκος Είμαστε μια αντισυμβατική παρέα. Πάμε να φάμε και θα σου εξηγήσω, συνέχισε πιάνοντας τη γουρουνίτσα από τον ώμο…
  Τα αδέρφια σου θεωρούν πως είσαι λίγο τεμπέλης. Γιαυτό έκανες το πιο γρήγορο σπίτι κατασκευαστικά. Η κοκκινοσκουφίτσα μπορεί να σας βοηθήσει να κατασκευάσετε πιο γερά σπίτια κι οι 3 σας που θα είναι κοντά στις ανάγκες και την αισθητική σας.
• Δεν είμαι τεμπέλης,είπε η γουρουνίτσα, απλώς μου αρέσει να απολαμβάνω τη ζωή μου.
• Ακριβώςείπε ο λύκος. Κι εγώ είμαι ηθοποιός. Χορτοφάγος, γλύκας κι έχω πολύ καλούς φίλους.
  Μου αρέσει να διαβάζω και να μαθαίνω καινούργια πράγματα. Τώρα διαβάζω για τις νευροεπιστήμες…
  Από αυτήν την υπόθεση μπορούμε να κερδίσουμε όλοι. Γιαυτό το κάνω, γουρουνάκι.
  Όταν τα αδέρφια σου θα δουν με νέο τρόπο εσένα, ίσως αρχίσουν να εκπαιδεύονται και να δουν διαφορετικά και μένα όπως έκανε κι η κοκκινοσκουφίτσα κι η γιαγιά της.
  Αυτό θα κερδίσουμε.
• …και τα μάφιν μπανάνας ε;Καταραμένη δίαιτα, μονολογούσε σκεπτόμενη η γουρουνίτσα.
• χαχα, ναι και τα μάφιν.
• Και πως θα το κάνουμε αυτό;

Φίλε μου, είπες τη μαγική λέξη. Πώς… είπε ο λύκος κι έκανε μια κίνηση σα να πιάνει το καλάθι με τα φανταστικά μάφιν μπανάνας και να τα προσφέρει.

Η γουρουνίτσα σχεδόν άρχισε να μεθά από τη φανταστική μυρωδιά των φανταστικών μάφιν. Οι σκέψεις κάνουν καύσεις, σκεφτόταν και η φαντασία μου κάνει παιχνίδια…
Ευχαριστώ είπε, κι έκανε πως πήρε το μάφιν..
Καταραμένη διαίτα.
Έφερε το χέρι στο στόμα της και έκανε πως το δαγκώνει..
Πλημμύρα σάλιου, την έκανε να καταπιεί μεγαλοπρεπώς…
Μμμμμμ νοστιμιά! Για πες γλύκε… πώς θα το κάνουμε αυτό.

Για καθέναν από μας, υπάρχει κάτι που μπορεί να είναι πολύ σημαντικό. Αν καταφέρουμε να βρούμε μια λέξη που να ξεκλειδώσει την προσοχή τους, τότε μπορούμε να καταφέρουμε αυτό που θέλουμε. Κατάλαβες;

Εμένα μου λες; σκέφτηκε η γουρουνίτσα… Ναι, ναι κατάλαβα.

Εσύ, επειδή ακριβώς αγαπάς τη διασκέδαση και την ξεκούραση προτίμησες να φτιάξεις ένα σπίτι πολύ γρήγορα για να έχεις χρόνο να απολαύσεις τον κήπο σου.
Και γιαυτό το λόγο, μπόρεσες να γνωρίσεις εμάς και να πάρεις αυτήν την πολύτιμη πληροφορία για την κακοκαιρία αλλά και να συστήσεις την κοκκινοσκουφίτσα στα αδέρφια σου για να…

στοοοοοοοοπ !
Ακούστηκε μια φωνή από το βάθος… Νεαρέ κατέβα κάτω. Οι υπόλοιποι 20 λεπτά διάλειμμα.

Ο λύκος πάγωσε.

Εντάξει, σκέφτηκε. Τι είχαμε τι χάσαμε… Το πολύ πολύ να μην πάρω το ρόλο.

Άκου, νεαρέ, δε θυμάμαι να συμφωνήσαμε ποτέ πως θα αυτοσχεδιάσεις και θα κάνεις κάτι άλλο.
Ήρθες για ακρόαση για τον αφηγητή, σου ζήτησα να κάνεις τον κακό λύκο στη σκηνή που τρομάζεις το γουρουνάκι και τρέχει από το σπίτι του. Τη στιγμή που όλα γκρεμίζονται…

Με όλο το σεβασμό κύριε σκηνοθέτα, αν το δείτε με μια ευρεία έννοια, αυτό ακριβώς έκανα.
Εκάνα την τρομακτική πλευρά μου, γκρεμίζοντας μια αράδα πάτερν για τους λύκους, τα γουρουνάκια και τις ταμπέλες.

….και τις δίαιτες σκέφτηκε η γουρουνίτσα, από την κουίντα.

Να στρώσεις τον πωπό σου να γράψεις έ

Είσαι νεαρός και καταλαβαίνω.

Στο έργο μου, αποφασίζω εγώ. Και με αυτά τα μεταμοντέρνα εγώ δε χαμπαριάζω.
Δεν κάνεις για το ρόλο.

να έργο και να έρθεις να με βρεις.

και τράβα κι ένα ξύρισμα…
Μούσια κι ιδέες…

Ο λύκος όμως είχε ήδη κερδίσει, τα πνευμόνια του είχαν γεμίσει δύναμη κι οξυγόνο.

Κάποιες φορές αν δε σε πνίξει ένα μεγάλο κύμα, σε μαθαίνει να χορεύεις, σκέφτηκε κι ίσιωσε τα γυαλιά στη μύτη του, φεύγοντας από το θεάτρο.

Μαριάννα Αντωνακάκη
Master NLP Practitioner & δημιουργος του nlplay®