210 62 33 450
O Αlvin Toffel είχε πει σοφά πως οι αναλφάβητοι του 21ου είναι εκείνοι που θα μπορούν να ξεμάθουν όσα ξέρουν και να ξαναμάθουν καινούργια.
Χρόνια ολόκληρα κυνηγάμε πως να κατακτήσουμε την εστίαση, την επιτυχία, πως οι λίστες να τηρούνται στο ακέραιο και πως να εγαθιστούμε το τέλειο app στο κινητό μας, για να παρακολουθεί κατά πόδας τι κάνουμε, πόσα βήματα περπατάμε και πόσες φορές εκπνεύσαμε κοιμώμενοι, με στόχο την απόλυτη αποτεσματικότητα.
Μάθαμε πως να εστιάζουμε
Εκπαιδευτήκαμε στο τι συμβαίνει με τις εγκεφαλικές μας λειτουργίες, χάριν των μελετών των Νευροεπιστημόνων, κάθε φορά που εστιάζουμε σε κάτι και πως αυτό επηρεάζει τη συμπεριφορά μας όπως αυτή μελετάται από τον Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό, εδώ και κοντά μισό αιώνα.
Ιούλιος γαρ και μάλιστα στα τέλη του, ποιο καλύτερο μομέντουμ από το να ξεμάθουμε να εστιάζουμε και να μάθουμε να διευρύνουμε το πεδίο μας, να ανοίγουμε το βλέμμα, να λαστιχάρουμε τη ματιά για να χωρέσει κι άλλα. Να χωρέσει πολλά και σπουδαία, χωρίς σειρά προτεραιότητας, να αφεθεί για λίγο στην ποσότητα κλείνοντας την πόρτα στην αυθάδεια των ποιοτικών προϋπόθεσεων.
Οι ίδιοι επιστήμονες, που μας απέξειδαν με εγκυρότητα πόσα θαύματα μπορούμε να δημιουργήσουμε με τη στοχοπροσίλωση και την εστίαση, παραθέτουν στην ευγενή μας διάθεση και την άλλη πλευρά το ίδιου Νευροεπιστημονικού νομίσματος.
Η υπερβολική εστίαση, η μανιώδης συνέπεια σε λίστες, και εξαντλητικά προγράμματα, η υπερανάλυση κοινώς, οδηγεί στην παράλυση και καθόλου στη λύση. Τα κυκλώματα στον εγκέφαλό μας εξαντλούνται και εξανλημένα πλέον δεν αργούν να περάσουν σε αυτό που οι σοφές λαϊκές ρήσεις αποδίδουν ως κάψιμο.
Στα αμιγώς ιατρικά κατάστιχα, άλλωστε, το λεγόμενο burn out φιγουράρει στις πρώτες σελίδες των αιτίων εξάντλησης των ενεργών ανθρώπων.
Το αρχαίο «μέτρον άριστον» πάει με όλα και όχι αδίκως.
Μεταξύ της παθογενούς απραξίας και μιας εμμονικά ελεγκτικής συμπεριφοράς υπάρχει το «ο σοφός κυβερνάει τα άστρα του»…
Κάπου στο σύστημά μας υπάρχει ένας διακόπτης. Μια παροχή. Μια πρίζα…
Οι πιο πρόσφατες έρευνες απέδειξαν πως το φάρμακο και το εμβόλιο μαζί για πάσα νόσο και πάσα δυσλειτουργία, είναι η αποσύνδεση. Μερική. Κατά βούληση. Κατά περιόδους, πάντως αν το σύστημα δεν κλείσει για να αυτοαναπλαστεί θα κλείσει για να μας κλείσει εκτός και μας τους ίδιους από την πρόσβαση.
Όπως αναφέρει ο ψυχίατρος & νευροεπιστήμονας Srini Pillay MD στο βιβλίο του Tinker Dabble Doodle Try: Unlock the Power of the Unfocused Mind, ο εγκέφαλος λειτουργεί κατά το βέλτιστο τρόπο όταν εναλλάσσεται μεταξύ εστίασης και μη εστίασης, επιτρέποντάς μας να αναπτύξουμε ανθεκτικότητα, να ενισχύσουμε τη δημιουργικότητα και να λάβουμε σωστές αποφάσεις.
Κοινώς αν θες να πας μπροστά, πας πολύ πίσω για να πάρεις φόρα…
Στον εγκέφαλο μας υπάρχει ένα θαυματουργό σύστημα ας το πούμε Do Mostly Nothing ή DMN δεν είναι άλλο από το Dolce Far Niente των Ιταλών, τη σιέστα των Ισπανόφωνων, ή το update mode κάθε ψηφιακού μαραφετιού, στο οποίο αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να στερέψει από μπαταρία και να θέλει τη «μη μου άπτου» βολή του για να κάνει αναβάθμιση, αλλά όχι και σε μας.
Και καθώς ήδη στο Νου σας, κλείνουν καρτέλες, σχεδόν ηχηρά ενώ διαβάζετε αυτό το άτυπο μανιφέστο της απραξίας, προσθέστε και τούτο:
Σε κατάσταση συνειδητής ταβανοθεραπείας αυτό το συνειδητό ραντάρ του εγκεφάλου, ενεργοποιεί παλιές αναμνήσεις, πηγαίνει πέρα – δώθε μεταξύ του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος και ανασυνδυάζει διαφορετικές ιδέες, φτιάχνοντας τις χρονογραμμές του ιδανικού. Χρησιμοποιώντας αυτά τα νέα και προηγουμένως μη προσβάσιμα δεδομένα, αναπτύσσουμε αυτογνωσία και αίσθηση προσωπικής συνάφειας. Το μυαλό μας κατεβάζει συναρπαστικές ιδέες και οι αποφάσεις που παίρνουμε αποδεικνύονται οι σωστές για μας. Κάνουμε αποτελεσματικό συγχρωτισμό με τους γύρω μας κι οι επικοινωνίες μας έχουν σήμα καμπάνα.
Όταν ο Paul Lafargue δημοσίευεσε τη Bίβλο για την αποσύνδεση, το Δικαίωμα στην Τεμπελιά, μπήκε και μια φιλοσοφική, λογοτεχνική βούλα στο αξίωμα πως ο εγκέφαλος ζει χωρίς να σκέφτεται έξοχα αρκεί να του δώσουμε την ανάσα να δει τι θα κάνει τα απείρως άπειρα που έχει σκεφτεί από καταβολής του.
Οι Γάλλοι με την έννοια του Flâner, αποτύπωσαν την σκοπίμως άσκοπη περιπλάνηση, αυτή που δεν ξεκινά με σκοπό μα τον αφήνει να αποκαλυφθεί.
Ο Νους μας λοιπόν, καθώς περιπλανιέται στα αναρίθμητα αρχεία, που έχει αρειμανίως συγκεντρώσει βρίσκεται σε συνεχή aha moments, σε συνεχείς αποκαλύψεις και φαεινές ιδέες.
To δε αγγλοσαξωνικό power nap των απολύτως ολίγων λεπτών αποτυπώνει ακριβώς αυτό. Πώς ελάχιστα λεπτά αποσύνδεσης δίνουν τεράστια ενέργεια, διαύγεια και συναισθηματική ισορροπία.
Ο εγκέφαλος θέλει ανανέωση, θέλει τα ώπα του, θέλει τις τσάρκες του…
Όταν είναι σε ύφεση κι υπερεστίαση διακυβεύονται όχι μόνο η αποτελεσματικότητά μας, η δημιουργικότητά μας και οι δεξιότητές μας, αλλά χωρίς υπερβολή και η ψυχική μας υγεία.Ο εγκέφαλός μας απαιτεί αυτόν το χρόνο για να κάνει περισσότερες συνάψεις και να απογειώσει ιδέες που βρίσκονταν καταχωνιασμένες στην άκρη της μνήμης του.
Και σε αυτό δε χωρά ούτε τσιγκουνιές, ούτε αμφισημίες.
Δεν υπάρχει βγήκε λίγο από την πρίζα, όπως δεν υπάρχει το ολίγον έγκυος…
Διακοπές για το Νου δεν είναι πήγα με το Laptop στην παραλία, ούτε το δουλεύω με 4G αντί για το WiFi του γραφείου. Το θέμα του εγκεφάλου μας δεν είναι εξωγενώς γεωγραφικό αλλά ενδογενώς. Μπορεί απλά εντός άστεως να αποτοξινωθούμε από την εστίαση. Ιδανικά αν θα είναι και τα πόδια στην άμμο και τα μαλλιά με αλάτι, όμως το θαλασσινό setting όσο κι αν αποτελεί έναν συσχετισμό διακοπών, πρακτικά είναι σαν την παροιμία: άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τη σκούφια του αλλιώς, αν είμαστε σε εσωτερικό περιβάλλον γραφείου.
Τα πράγματα είναι κάπως πιο απλά…
Αν δε μετράμε πια τα παγωτά και τα μπάνια σε μονά και διπλά, ας αναλογιστούμε πόσο οι pool selfie και τα bikini stories έχουν απλά μακρύνει το καλώδιο στην πρίζα, χωρίς να τη βγάλουν ποτέ, βάζοντας άλλες αγχωτικές στοχοπροσηλώσεις στο μενού.
Ας βγούμε εμείς από την πρίζα.
Όχι μόνο οι digital υποστάσεις μας.
Αφού, εν τέλει, life is a beach.
Καλό Καλοκαίρι.
από τη Μαριάννα Αντωνακάκη
NLP Master P & Founder of NowLetsPlay®
